سوال: چگونه در مسیر طلبگی مراقبت زبان را از یک شعار اخلاقی به یک مهارت عملی و همیشگی تبدیل کنیم؟ استادمراقبت زبان را یک مهارت عملی نیازمند اجرای چند اصل کلیدی است:
۱.شناخت دائم‌الوقفه : همیشه به یاد داشته باشید که هیچ کلمه‌ای بی‌ثبت نمی‌ماند (إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ) زبان پرده‌ای بر درگاه جان شماست هر سخنی درون شما را فاش می‌کند.
۲. مکث مقدس : یکی از راه های عملی این است که پیش از هر سخنی یک مکث کوتاه کنید، این مکث سدی در برابر جاری شدن کلمات نابجا و برآمده از خشم است.
۳.تمرین عینی : کنترل زبان نیازمند تمرین مستمر است درست مانند ورزشکاری که وزنه‌های سبک شروع می‌کند باید از امروز و از کوچک‌ترین موقعیت‌ها (شوخی‌ها، گفتگوهای روزمره) آغاز کنید.
۴.تغییر نگرش به زبان: زبان را تنها یک عضو بدن نبینید، آن را ابزار ساختن یا ویران‌کردن هویت طلبگی خود بدانید.
۵. استفاده از تکنیک: در مواجهه با خطای دیگران به جای تذکر لفظی در جمع از پیامک یا گفتگوی خصوصی استفاده و اینکه در لحظه خشم هم ذکر بگویید. (صلوات مؤثرترین ذکر است)
۶. مسئولیت‌پذیری: در فضای طلبگی پیمان ببندید که در مراقبت زبان یار و ناظر یکدیگر باشید این فضا بهترین فرصت تمرین عملی اخلاق است قبل از آنکه وارد عرصه‌های گسترده‌تر شوید. سخن پایانی:
استاد تأکید کردند دوره اکنون دوران طلایی تمرین و مراقبت از زبان را در فضای صمیمی مدرسه تمرین نکنیم در مراحل بعدی زندگی این کار بسیار دشوار خواهد شد. پس این شعار را به برنامه روزانه تبدیل کنید: “اول مکث، بعد تفکر، سپس سخن”